Όσες διαφορετικά σενάρια και υποθέσεις κυκλοφορούν για το τι οδηγεί τις πράξεις του κ. Τσίπρα, τελικά αν τα αποδομήσουμε όλα, σε δύο ερμηνείες καταλήγουμε. Είτε πρόκειται για έναν αφελή άνθρωπο που δαιμονοποίησε τις μεταρρυθμίσεις και όντως πίστευε ότι θα καταργούσε «τα μνημόνια της υποτέλειας, με ένα νόμο και ένα άρθρο», είτε έλεγε συνειδητά ψέματα για χρόνια, εξαπατώντας ξεδιάντροπα τους πολίτες.

Στην πρώτη περίπτωση είναι ακατάλληλος τόσο για πρωθυπουργός, όσο και για ταμίας σε περίπτερο! Στη δεύτερη πρόκειται για έναν αμοραλιστή τυχοδιώκτη και είναι εθνική ανάγκη να μείνει μακριά από κάθε εξουσία. Το ίδιο ισχύει και σε οποιοδήποτε συνδυασμό των παραπάνω περιπτώσεων.

Αν τώρα προσθέσουμε,

• την αποτυχημένη και προσχηματική διαπραγμάτευση
• τη κωλυσιεργία που εγκλώβισε την χώρα χωρίς χρήματα, εναλλακτικές και σχέδιο
• το δυσθεώρητο οικονομικό κόστος της πολιτικής του
• τις χείριστες επιλογές συνεργατών που έβλαψαν το κράτος και γελοιοποίησαν τους θεσμούς
• τη διάλυση του κρατικού μηχανισμού, που αδυνατεί να διαχειριστεί οποιαδήποτε σοβαρή κατάσταση (μεταναστευτικό)
• την συστηματική προσπάθεια εγκαθίδρυσης κομματικά ελεγχόμενου κράτους, από τα υπουργεία και τις ΔΕΚΟ μέχρι τα νοσοκομεία και τα σχολεία(!)
• τις παρεμβάσεις στα ΜΜΕ
• τις επιλογές στο στρατό και τη δικαιοσύνη
• και την ομολογημένη απροθυμία του κ. Τσίπρα, να εφαρμόσει το μνημόνιο που ο ίδιος υπέγραψε,

τότε έχουμε να κάνουμε και με έναν εντελώς ανεπαρκή διαχειριστή και είναι -ξανά- εθνική υπόθεση η καταψήφισή του, πρώτου βάλει τη χώρα σε μεγαλύτερες περιπέτειες…

Ακόμα και έτσι όμως, είναι αμφίβολο αν αυτό θα συμβεί! Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών δεν έχει επηρεαστεί -άμεσα- από τα capital controls και δεν έχει συνειδητοποιήσει τη ζημιά που έχει γίνει στην οικονομία. Οι εκλογές δε -καθόλου τυχαία- γίνονται πριν έρθει ο λογαριασμός του τρίτου μνημονίου και πριν οι πολίτες βιώσουν τη ματαίωση των προσδοκιών τους. Χώρια που συγκυρία είναι πολύ ευνοϊκή για τον κ. Τσίπρα…

Το άστρο του λάμπει ακόμα και κάτι η θερινή ραστώνη, κάτι η πλημμυρίδα πολιτικο-οικονομικών εξελίξεων και ειδήσεων, κάτι η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και κάτι η «συνδρομή» των ασυγκράτητων άσπονδων φίλων Βαρουφάκη και Κωνσταντοπούλου, τον έχουν βοηθήσει να διαχειριστεί επικοινωνιακά την κατάσταση και να μείνει έξω από το κάδρο της κριτικής.

The bottom line

Έτσι. η προεκλογική περίοδος που έρχεται θα είναι για αυτόν «business as usual» και ο κ. Τσίπρας θα κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, θα λαϊκίσει και θα πουλήσει πάλι ελπίδα.

Οι Έλληνες έχουμε αποδείξει πολλάκις, ότι είμαστε δεκτικοί στα όμορφα λόγια και με χαρά θα απεμπολήσουμε τις ευθύνες μας, αν κάποιος μας πει ότι δεν χρειάζεται να τις αναλάβουμε.

Ακόμα και μετά από έξι χρόνια ύφεσης, δεν έχουμε κατανοήσει την απόλυτη ανάγκη των αλλαγών και είμαστε έτοιμοι να ψηφίσουμε ακόμα και τον Βασίλη Λεβέντη για να μας σώσει (τον ίδιο άνθρωπο που έφερε τους «καρκίνους» και τους «ψόφους» στη παραπολιτική φρασεολογία, και που όλοι θεωρούσαμε γραφικό μέχρι χθες) αρκεί να μην χρειαστεί να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις. Αρκεί να αποφύγουμε να έρθουμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα.

Καλά ξεμπερδέματα...

To άρθρο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά εδώ: medium.com/@katergaris