Ευρώπη

Πρέπει να πάει στον πόλεμο η Ευρώπη;

Γράφει ο Μακιαβέλι στον Ηγεμόνα:
«Δεν πρέπει να αφήνεις να χρονίζει ένα πρόβλημα προκειμένου να αποφύγεις έναν πόλεμο, γιατί, έτσι, και τον πόλεμο τελικά δεν θα αποφύγεις και το πρόβλημα θα σε έχει αποδυναμώσει μέχρι να φτάσει η ώρα που θα ξεκινήσει ο πόλεμος.»

Κατά βάθος όλοι ξέρουμε τι πρέπει να γίνει. Η Ευρώπη της δημοκρατίας και της ελευθερίας έχει ξαναβρεθεί απέναντι στον ολοκληρωτισμό πριν 80 χρόνια. Όσες προσπάθειες όμως και αν έγιναν για να αποφευχθεί το αιματοκύλισμα, ο μόνος τρόπος για να νικηθεί ο ναζισμός και ο φασισμός, ήταν ο -εξίσου ολοκληρωτικός- πόλεμος.

Η Ευρώπη της δικής μας εποχής, για κάμποσα χρόνια προσποιείτο πως δεν βλέπει το πρόβλημα και έλπιζε ότι αυτό θα λυθεί με τρόπο μαγικό, χωρίς να χρειαστεί να εμπλακεί σε πόλεμο με τους φανατικούς ισλαμιστές. Τελικά η βαρβαρότητα ήρθε στις πόλεις μας και αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε τη μεγαλύτερη πρόκληση από τον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η απειλή αφορά τις αξίες και τον τρόπο ζωής μας. Την ελευθερία και τις ανοιχτές και ανεκτικές μας κοινωνίες. Καλούμαστε να επιλέξουμε όχι αν, αλλά πώς, θα τις υπερασπιστούμε!

Μπορούμε να αποφύγουμε τον πόλεμο; 

Ο πόλεμος είναι μία μόνο από τις επιλογές. Αντ' αυτού μπορούμε να στρατικοποιήσουμε τις πόλεις μας, να υψώσουμε φράχτες στα σύνορα μας και να περιορίσουμε ελευθερίες και δικαιώματα. Έτσι -ίσως- καταφέρουμε να νιώσουμε ασφαλέστεροι. Όμως θα έχουμε ηττηθεί ιδεολογικά και θα έχουμε ενδώσει στο φόβο. Οι βάρβαροι θα έχουν νικήσει.

Νικητές θα είναι ακόμα και διάφοροι ρατσιστές, ναζιστές και μισαλλόδοξοι που για χρόνια ονειρεύονται μια ανελεύθερη ξενοφοβική Ευρώπη. Οι φοβισμένοι και οργισμένοι πολίτες, συνήθως έχουν ευήκοα ώτα σε ακραίες λύσεις και ιδεολογίες...
Αυτό θέλουμε από την Ευρώπη μας;

Όλοι ξέρουμε ποια είναι η λύση. Υπήρχε πάντα στο τραπέζι. Η βαρβαρότητα δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα. Η Ευρώπη δεν μπορεί πάντα να "αγοράζει" με χρήματα την ησυχία της και αν θέλει να προστατέψει τον πολιτισμό της, αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να πολεμήσει. Δυστυχώς αυτός είναι ένας πόλεμος που δεν μπορούμε να αποφύγουμε. Είναι αναγκαία η συγκρότηση διεθνούς συμμαχίας -με απαραίτητη συμμετοχή μουσουλμανικών κρατών- και η χερσαία επέμβαση εναντίον του ISIS μέχρι την ολική καταστροφή του. 

Σίγουρα πολλοί θα διαφωνήσουν και θα αναφερθούν στις -ουκ ολίγες- αποτυχημένες ανά τον κόσμο επεμβάσεις της δύσης. Αυτή τη φορά όμως είναι διαφορετικά. Ή θα περιορίσουμε τις ελευθερίες μας και θα αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, ή θα αναμετρηθούμε με το τέρας.

Η Μασσαλιώτιδα

Τι θα γίνει με τους πρόσφυγες;

Αναμφίβολα τα πρώτα θύματα τις νέας κατάστασης θα είναι οι πρόσφυγες, όμως η Ευρώπη πρέπει να πάρει γενναίες αποφάσεις. Οι προσφυγικές ροές δεν πρόκειται να ανακοπούν, και το κλείσιμο των συνόρων ή η ακύρωση των αποφάσεων για μετεγκατάσταση, μόνο περισσότερο θάνατο και δυστυχία θα φέρουν.

Είναι η στιγμή να σκεφτούμε έξυπνα και να καταλάβουμε ότι -μακροπρόθεσμα- χρειαζόμαστε τους πρόσφυγες!  

Χρειαζόμαστε τη δίψα τους για ζωή και ελευθερία. Η Ευρώπη γερνάει και σε μερικά χρόνια θα είναι αδύνατο να διατηρήσει την ευμάρεια που απολαμβάνει για δεκαετίες. Πρέπει να τους υποδεχτούμε οργανωμένα, να τους ενσωματώσουμε αποτελεσματικά και να τους κάνουμε κοινωνούς του κοινού ευρωπαϊκού μέλλοντος.
 

ΥΓ. Η Ελλάδα 

Μικρή και χρεοκοπημένη χώρα στο σταυροδρόμι των εξελίξεων και θύμα της συγκυρίας. Αυτό είναι η Ελλάδα, που έχει την επιπρόσθετη ατυχία να διαθέτει μια ανίκανη και επικίνδυνη κυβέρνηση που απειλούσε να στείλει τζιχαντιστές στην Ευρώπη! Οι ισορροπίες είναι λεπτές. 500.000 χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται ήδη στο έδαφος μας και είναι αμφίβολο αν θα συνεχίσουν το ταξίδι τους. Μια -αληθινή αυτή τη φορά- ανθρωπιστική κρίση, ελλοχεύει και μάλιστα μέσα στους χειρότερους μήνες της κρίσης. Η χώρα θα χρειαστεί διεθνή στήριξη για να αντέξει και αποφασιστικούς χειρισμούς, ειδικά στο θέμα των σχέσεων με την Τουρκία και όσα κάνει -η δεν κάνει- για να συγκρατήσει τις προσφυγικές ροές.

Ένα είναι βέβαιο, ο κόσμος όπως τον ξέρουμε τελείωσε...

Μια αριστερή αποτυχία

Πως η «αλληλέγγυα» κυβέρνηση, πρόδωσε τους πρόσφυγες

πρόσφυγες/αρης-σφακιανάκης.jpg

Το προσφυγικό ζήτημα αναδεικνύεται σιγά-σιγά ως η μεγαλύτερη πρόκληση για την Ευρώπη και αν στη περίπτωση του GREXIT, το διακύβευμα ήταν πρωτίστως οικονομικό, εδώ μιλάμε για ανθρώπινες ζωές! Για εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές και μία πραγματική αυτή τη φορά (και όχι στα μυαλά αλλοπαρμένων Συριζαίων), ανθρωπιστική κρίση! Η μοίρα δε, το θέλησε να είναι η Ελλάδα πρωταγωνίστρια -και- σε αυτό το ζήτημα. Για να αποδίδουμε τα του καίσαρος τω καίσαρι όμως, η οικτρή αποτυχία της κυβέρνησης στη διαχείριση του προσφυγικού, είναι ένα μέρος μόνο της συνολικής εικόνας.

Διάβασε τη συνέχεια >