Δύο καλά και ένα κακό
Σήμερα έκανα την πρώτη μου βόλτα ως υποψήφιος στην πόλη, κάνωντας και μια μικρή ζαβολιά. Μίλησα με 20 περίπου ανθρώπους αλλά μόνο στους μισούς είπα ότι είμαι υποψήφιος βουλευτής με Το Ποτάμι.
Λοιπόν, έχω δύο καλά και ένα κακό νέο.
Το πρώτο κακό είναι ότι πλέον στο Ηράκλειο βλέπεις εικόνες εξαθλίωσης. Και τις βλέπεις συχνά. Αυτό δεν συνέβαινε ούτε το '11, ούτε το '12. Υποθέτω ότι, η δίχως τέλος κρίση, έχει λειτουργήσει σωρευτικά και ενώ η πόλη και οι κάτοικοι άντεχαν μέχρι πριν λίγο καιρό, πλέον αυτό δεν συμβαίνει.
Το δεύτερο κακό είναι ότι η απαισιοδοξία επέστρεψε! Σε μια πόλη που έδωσε 45% στον ΣΥΡΙΖΑ η απογοήτευση των πολιτών είναι μεγάλη και αρκετοί νιώθουν προδομένοι. Λιγότερο ή περισσότερο. Κανείς δεν βλέπει ποια μπορεί να είναι η διέξοδος ενώ η καχυποψία για τους πολιτικούς είναι εντονότερη από ποτέ. Όσο και να εξηγείς ότι «δεν είναι όλοι ίδιοι», ο φαιδρός τρόπος με τον οποίο πολιτεύτηκε το κόμμα που υποτίθεται ότι κόμιζε την αλλαγή, έχει ματαιώσει τις ελπίδες των πολιτών.
Το καλό μέσα στην μαυρίλα, είναι ότι οι πολίτες, για πρώτη φορα, δείχνουν να κατανοούν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να βγούμε από την κρίση, από το να κάνουμε επιτέλους τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται. Είναι βέβαια αρκετά ασαφές το τι ακριβώς πρέπει να αλλάξει, αλλά φαίνεται πως τουλάχιστον τελειώνουμε με τα παραμύθια για εύκολες λύσεις.
